Σχολική γιορτή 28ης Οκτωβρίου 1940
|
Η γαλανή μας χώρα
μουσική Λεώ Ραπίτης στίχοι Μίμης Τραϊφόρος Πίκρες και βάσανα πατρίδα μου αγαπημένη θρόνο έχουν στήσει στη θλιμμένη σου την ψυχή, και τ’ ομολογώ πως κλαίω κι όλη αναρριγώ και λέω για τη μάταιη τούτη εποχή. Εμείς που έχουμε το ένδοξο εικοσιένα, που ’χουμε απάνω μας μια τέτοια κληρονομιά, μες απ’ τη σκλαβιά που ζούμε με γερή καρδιά θα βγούμε κι όμορφα κι ατσάλινα κορμιά. Και θα ’ρθει η ώρα που όλα θα ξεχαστούνε, πάλι τραγούδια γύρω μας θ’ ακουστούνε, και μια Ελλάδα ακόμα πιο δυνατή μες απ‘ τα μαύρα ερείπια θα πεταχτεί, και θα ’ρθει η δόξα δίπλα μας να καθήσει και θα ντυθεί στα κάτασπρα καθετί, κι όλη η γη κάποιαν αυγή τη γαλανή μας χώρα θα προσκυνήσει. Ήρωες μουσική και στίχοι ανωνύμου Ἥρωες, ἄπαρτα βουνά, ἥρωες, μές στά χαλάσματα, κάστρα τοῦ Ὀλύμπου καί τοῦ Παρνασσοῦ φαντάσματα, ἥρωες, μές στά χαλάσματα. Αἵματα, κόκκινο νερό, αἵματα, ποτάμι βουερό, πῦρ στήν Ἀλαμάνα και φωτιά στο Γοργοπόταμο, και φωτιά στο Γοργοπόταμο. Ἐμπρός ἀδέρφια, ἐμπρός, εἶναι μαζί μας κι ὁ καιρός στά πιό μεγάλα μας τά κατορθώματα μές στίς πέτρες καί στά χώματα. Θάνατος, μαῦρος ἀδερφός, θάνατος, θά γίνω ἀθάνατος, Ἀέρα στίς κορφές, λαμπρό φεγγάρι στίς καρδιές, ἔλα καί πάρ' τη μόνος σου τή λευτεριά μέ τραγούδια, ὅπλα καί σπαθιά. |
Μας χωρίζει ο πόλεμος
μουσική Μιχάλης Σουγιούλ στίχοι Κώστας Κοφινιώτης Ουτ’ ένα δάκρυ από τα μάτια ας μην κυλήσει στου χωρισμού μας το πικρό τώρα φιλί, πρέπει ο καθείς μας τώρα πια να πολεμήσει, αφού η γλυκιά μας η πατρίδα το καλεί, είναι στιγμές πού κι η αγάπη γονατίζει για τα μεγάλα της φυλής ιδανικά, για μας η πιο όμορφη σελίδα τώρα αρχίζει, ναι! πίστεψέ με κι έλα γέλασε γλυκά. Μας χωρίζει ο πόλεμος μα θεριεύει η ἐλπίδα πως για τη γλυκιά πατρίδα φεύγω τώρα εκδικητής, μας χωρίζει ο πόλεμος μ’ αν με νιώθει η ψυχή σου φέρνε με στην προσευχή σου να γυρίσω νικητής. Παναγιά μουσική Εντουάρντο Μπιάνκο στίχοι Μίμης Τραϊφόρος Τώρα που στα κάτασπρα βουνά για την τιμή μας ορμάει κάθε παιδί μας, κάθε μια μητέρα π' αγρυπνά πρέπει τη λύπη της τώρα να ξεχνά, δίχως καρδιοχτύπια περιττά, η καθεμιά μας, με πίστη απ' τη καρδιά μας, κάθε βράδυ ας σιγολέει ψιθυριστά, χωρίς να κλαίει, στην Παναγιά μπροστά. Παναγιά, στη γιγάντια ετούτη πάλη, Παναγιά, έλα βόηθα μας και πάλι, να γενεί η Ελλάδα μας μεγάλη και του πολέμου η οργή να σβήσει από τη γη. Γρήγορα η βαρυχειμωνιά που μας τυλίγει αδέρφια μου θα φύγει, και στη δοξασμένη μας τη γη καινούργιος ήλιος κάποιο πρωί θα βγει, μα ενόσω ακόμα θ' αντηχεί σε κάθε ράχη η άγρια ετούτη μάχη, καθεμιά ελληνική αγνή ψυχή ας λέει με πίστη αυτή την προσευχή. |
