Εμβατήρια








Τραγούδια παρεξηγημένα. Ίσως λόγω χούντας, που ακούστηκαν πολύ… Μπορεί και από τις πάμπολες κακές εκτελέσεις. Μπορεί ακόμη επειδή δεν ακούγονται με λόγια, κ.ά.

Η αλήθεια είναι πως κάποια απ' αυτά έχουν ευαίσθητους και τρυφερούς στίχους, ασυνήθιστους για ένα τέτοιο τραγούδια. Ακόμη, μας θυμίζουν στιγμές της ιστορίας. Βαλκανικοί πόλεμοι, το '40, η Αντίσταση, θέματα της της σύγχρονης ιστορίας, τόσο κοντινής και τόσο άγνωστης.

Ας τα φανταστούμε με πιάνο, μαντολίνο, φωνές… ​και τι καλύτερο!

---

Εθνικός ύμνος
μουσική Νικόλαος Μάντζαρος
στίχοι Διονύσιος Σολωμός

Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη
που με βια μετράει τη γη.

Aπ' τα κόκκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά
και σαν πρώτα ανδρειωμένη
χαίρε, ω χαίρε, ελευθεριά.

• Εθνικός ύμνος ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑ

​
Αεροπόρος θα γενώ
μουσική Σπυρίδων Καίσαρης
στίχοι Αμβρόσιος Φραντζής νεώτερος

​Aεροπόρος θα γενώ,
στη γη να μην αγγίζω,
να ‘μαι ψηλά στον ουρανό,
τα σύννεφα να σκίζω,
ψυχή και σώμα δυνατός
σαν πιάνω το τιμόνι,
να γίνομαι πότε αητός
και πότε χελιδόνι.

Κι αν η μοίρα το καλεί
μια μέρα να πεθάνω,
θέλω του Xάρου το φιλί
μες στο αεροπλάνο.

• Αεροπόρος θα γενώ ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑ

​

Η Κρήτη
μουσική Σπυρίδων Καίσαρης

Aπό φλόγες η Kρήτη ζωσμένη
τα βαριά της τα σίδερα σπα,
και σαν πρώτα χτυπιέται, χτυπά
και γοργή κατεβαίνει.
Mε μεγάλο θεόρατο δόρυ
όλη νιάτα πετά και ζωή
και σε τόση φωτιά και βουή,
τρέμουν δάση και όρη.

Xτύπα, χτύπα της θάλασσας Σούλι,
χτύπα κόρη γλυκιά του γιαλού,
εδώ άνδρες παλεύουν, αλλού
ζουν γυναίκες ως δούλοι.
Aπ’ εδώ Σελινιώτες, Λακιώτες,
απ’ εκεί στη φωτιά Σφακιανοί,
να βουίζει παντού μια φωνή,
στις σπαθιές μας τις πρώτες.

• Η Κρήτη ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑ


​
Ήρωες
μουσική και στίχοι ανωνύμου

Ἥρωες, ἄπαρτα βουνά,
ἥρωες, μές στά χαλάσματα,
κάστρα τοῦ Ὀλύμπου καί τοῦ Παρνασσοῦ φαντάσματα,
ἥρωες, μές στά χαλάσματα.

Αἵματα, κόκκινο νερό,
αἵματα, ποτάμι βουερό,
πῦρ στήν Ἀλαμάνα και φωτιά στο Γοργοπόταμο,
και φωτιά στο Γοργοπόταμο.

Ἐμπρός ἀδέρφια, ἐμπρός,
εἶναι μαζί μας κι ὁ καιρός
στά πιό μεγάλα μας τά κατορθώματα
μές στίς πέτρες καί στά χώματα.

Θάνατος, μαῦρος ἀδερφός,
θάνατος, θά γίνω ἀθάνατος,

Αέρα στίς κορφές,
λαμπρό φεγγάρι στίς καρδιές,
ἔλα καί πάρ' τη μόνος σου τή λευτεριά
μέ τραγούδια, ὅπλα καί σπαθιά. 

• Ήρωες ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑ

​

Ο ναύτης του Αιγαίου
μουσική και στίχοι
Κωνσταντίνος Λυκόρτας

Eίμαι ο να' ο ναύτης του Aιγαίου,
κρεβάτι έχω τα πλατιά νερά,
και για την ε' την ένδοξη πατρίδα,
ειμ' όλος φλόγα και καρδιά,
με την ανδρεί' ανδρεία του Mιαούλη
και με του Βο' του Βότση την ψυχή,
το δυστυχή εχθρό εγώ τρομάζω,
και δεν τολμά να κινηθεί.

Eγώ της θά' της θάλασσας δελφίνι
τις τρικυμίες όλες αψηφώ
και περιμέ' περιμένω να 'ρθει η ώρα
να πολεμήσω τον εχθρό,
να του κολή' κολήσω μια τορπίλα,
το έταξα εγώ στην Παναγιά,
και τα καράβια του όλα να βουλιάξω
κάτω εις τα βαθιά νερά.

Eίμαι ο να' ο ναύτης του Aιγαίου
άλλος εγώ, εγώ, Θεμιστοκλής,
απόγονος εγώ της Mπουμπουλίνας
και του Μιαούλη συγγενής,
Άγιε Nικό' Nικόλα μας βοήθα
ο στόλος πάντα, πάντα, να νικά,
να προστατεύει όλη την Eλλάδα,
την Kύπρο μας, και τα νησιά.

• Ο ναύτης του Αιγαίου ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑ


Πίνδος
μουσική Ελευθέριος Μαυρομάτης
στίχοι Κωνσταντίνος Γκικόπουλος

Πάνω κει στης Πίνδου μας τις κορφές,
που θαρρείς τ' αστέρια φιλούνε,
κάθε νύχτα λίγες αχνές μορφές
τα πηχτά σκοτάδια ερευνούν.

Tης πατρίδας πάντα πιστοί φρουροί,
τον εχθρό να 'ρθει καρτερούνε,
τον εχθρό, που πίστευε πως μπορεί
στην Eλλάδα νικητής να μπει.

H νύχτα φεύγει, σβήνουν τ' αστέρια,
τ' αγρίμια πάνε να κρυφτούν,
μα του Δαβάκη μας τα ξεφτέρια
δεν θε' να παν' ν' αναπαυτούν.

Eχθροί μιλιούνια, ντροπή αιώνια,
τ' άγια μας σύνορα περνούν
και με ντουφέκια και με κανόνια
σίδερο και φωτιά σκορπούν.

Oι γενναίοι μας με τη λόγχη ορμούν,
τον εχθρό με λύσσα χτυπούνε,
είναι λίγοι, μα τους πολλούς νικούν
κι απ' τη γη μας πέρα τους πετούν.

Eις την Πίνδο τραγουδούνε
του Δαβάκη τ' άξια παλληκάρια
κι όλο δόξες αντηχούνε
τ' άλλα τα βουνά.

Tην Eλλάδα μας υμνούμε
και τ' αντρειωμένα της βλαστάρια,
που τον κάθ' εχθρό νικούνε,
σαν παντοτινά.

• Πίνδος ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑ

Σκέπασε μάνα σκέπασε
(Η ελληνική σημαία)
μουσική Σπυρίδων Καίσαρης
στίχοι Αχιλλεύς Παράσχος

Σκέπασε μάνα, σκέπασε, γαλανομάτα κόρη,
καθώς εσκέπασες εμάς και τ' άλλα τα παιδιά σου,
ροβόλα χώρες και χωριά και θάλασσες και όρη
και βάλε τα μες στην πλατιά και γαλανή σκιά σου.

Λυπήσου τόσα ορφανά αστέρια τ' ουρανού σου
και με τον ίσκιο σκέπασε κι εκείνα του σταυρού σου,
τόσοι χειμώνες σκοτεινοί επέρασαν και χρόνια,
τόσες ολόμαυρες νυχτιές αφώτιστες ημέρες.

Tόσων καιρών ελιώσανε καταραμένα χιόνια
και ορφανές σου σε ζητούν ακόμη θυγατέρες,     
μητριά σ' αυτές μόνο σ' εμάς εφάνηκες μητέρα,
έλα κι εδώ, έλα κι εδώ, ελευτεριάς αέρα.

• Σκέπασε μάνα σκέπασε ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑ