Κρήτη

Ποιος αλήθεια μπορεί να φανταστεί τον πλούτο κάθε νησιού της Άσπρης θάλασσας-Αιγαίου να μη φυλάγεται από μια γοργόνα καταμεσής στο πέλαγο; Έτσι, αλήθεια, μου φαίνεται πραγματικά πως είναι η Κρήτη. Μια ραχοκοκαλιά 250 χιλιομέτρων, με 1000 χιλιόμετρα ακτογραμή και απίστευτο πολιτισμό. Από τα βάθη της ιστορίας μέχρι σήμερα οι κάτοικοί της καταπιάνονται με όλες τις τέχνες και διακρίνονται και τότε και τώρα.
Δεν μπορώ να μην παραθέσω κάτι αξιοπερίεργο: Οι αρχαίοι είχαν συνειδητοποιήσει ότι η Κρήτη βρίσκεται στο κέντρο της γης. Με ποια έννοια; Ο κόσμος κατά την αρχαιότητα επικοινωνούσε από τη θάλασσα, ενώ οι γνωστές ήπειροι ήταν η Ευρώπη, η Αφρική και η Ασία. Είχαν λοιπόν παρατηρήσει ότι η Κρήτη βρίσκεται στο μέσο αυτών, των τότε γνωστών, ηπείρων, στο μέσο της οικουμένης…

Περισσότερα για την Κρήτη στην ελληνική βικιπαίδεια.

Παρτιτούρες δημοτικών τραγουδιών της Κρήτης

Ερωτόκριτος - Του κύκλου τα γυρίσματα

Του κύκλου τα γυρίσματα π' ανεβοκατεβαίνου
και του τροχού π' ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνου,
με του καιρού τ' αλλάματα, που αναπαημό δεν έχου
μα στο καλό κι εις το κακό περιπατού και τρέχου
και των αρμάτω' οι ταραχές, όχθρητες, και τα βάρη,
του έ́ρωτα η μπόρεση και τση φιλιάς η χάρη,
αυτάνα με κινήσασι τη σήμερον ημέρα
ν' αναθιβάλω και να πω τα κάμα και τα φέρα.
Σ' μια κόρη κ' έναν ά́γουρο που μπερδευτήκα ομάδι
σε μια φιλιάν αμάλαγη με δίχως ασκημάδι
κι όποιος του πόθου εδούλεψε εισέ καιρό κιανένα
ας έρθει να τ' αφουκραστεί ό,τ' ειν' εδώ γραμμένα,
να πάρει ξόμπλι κι αρμηνειά βαθιά να θεμελιώνει
πάντα σ' αμάλαγη φιλιά, οπού να μην κομπώνει,
γιατί όποιος δίχως πιβουλιά τον πόθο του ξετρέχει,
εις την αρχή α' βασανιστεί, καλό το τέλος έχει.
Ο Κωνσταντής στη φυλακή



Πέρα στην πέρα γειτονιά

​Πέρα στην πέρα στην πέρα γειτονιά Xριστούγεννα στη ρούγα
κοιλιοπονούν δυο λυγερές, μια πλούσια και μια φτώχια,
σ' τση πλούσιας μπαινοβγαίνανε εκατοδυό μαμμήδες
και σ' τση καημένης τση φτωχιάς η Παναγιά κι ο Γιος τση
και κάνει η φτώχια ένα παιδί κι η πλούσια ένα φίδι
παίρνουν τση φτώχιας το παιδί και πάνε το τση πλούσιας
και το παιδί και το παιδί εμίλησε πάνω σ' τση τρεις ημέρες
αμέτε με σ' τση μάνας μου να με γλυκοβυζάξει
γιατί 'ναι τούτησες πικρό φαρμακογαλιασμένο
και μ' εφαρμάκεψε κ' εμέ.

Σαν αποθάνω θάψτε με

Σαν αποθάνω θάψε με, σε δροσερό λαγκάδι,
σε μια μεριά του τάφου μου θέλω ’να παραθύρι,
να μπαίνει ο ήλιος το πρωί, δροσιά το μεσημέρι,

και το φεγγάρι τση νυχτιάς.

Χριστέ και να ξεδήλιενε

​Χριστέ και να ξεδήλιενε τ’ όνειρο απού ’δα απόψε,
το μπέλλο μου είδα κυνηγό, τον άντρα μου είδα αγρίμι,
Χριστέ και να το σκότωνε ο κυνηγός τ' αγρίμι,
να φάω απ' το σκώτι του, να δροσιστεί η καρδιά μου.